كافه شب

   تاکستان مستی روز  برای بودن اندیشہ ھای زادہ شدہ گاھی حضور حاضری آغوش تنہایم را بردیدہ پر خروش شعرم می گریاند وچہ غوغایست بر قلم طنین انداز می شود کہ تمام بودنم را بہ یغما می برد گاھی ، نگاھی بر شعلہ ای کہ می افکنی دیدہ بہ دیدہ گریبان گیرت می شود وآنگاہ شعور شعر گلہ وار گل می کند چہ تبسم گاھی است وقتی خنگستان عقلم پر می شود آہ ... طنز ھارا زار باید دید زار، زار، زار وقتی زرو راز فاش می شوند چہ فحشاخانیست تو بہ بودنت بناز کہ زان پس بودن را باید شرطی ساخت گاھی شرطی را بہ شرط چاقو نمی فروشند چہ تلخ می نوشند عصارہ روزرا کہ امروز ھم پیکار می کنند وچہ آھنگیست بین اندیشہ وقلب گاھی این دو راھی را باید پر کرد تا کہ چہار راہ تردید را رد کرد وچہ مرموزند انسانہای کہ اطرافت نقش بہ نقش می انگارند وانتہای خط و زمانشان بس بہ لحظہ ای باتو بودن بند است آن.. آہ... کہ می کشی می شکندشان پس بیندیش کہ اندیشہ از کجا می خیزد تا اندیشہ ھایت زردو غمناک نشوند                                                    در تاکستان مستی روز   علی ادوای | پنجشنبه پنجم آذر ۱۳۹۴ كافه شب ...ادامه مطلب

  دوبارہ بیشہ ھا را کوچہ اندیشہ ھا را باز ھم ساقہ و ریشہ ھا را قیچے کردہ اند با تیر ھاے پنہان چرا پس این معرکہ خیال عمر شعلہ اے بر نمے خیزد و بسوزاند عمرم را شاید بگذرد آب جوے و زندہ شوم پس از مرگم دوبارہ ریحان کہ مے روید حس تازگے ندارد من چرا پس این دنیا مے چرخم نمے دانم نمے دانم کاش احساسم را مے شکستم مثل لیوان خیالہاے مادر بزرگکاش زاویہ نگاہ پیرزن را تغییر دھم کاش میان واژہ ھاے پنہان خیالم نامت را مے یافتم امان از این خیالہاے پست و پوچ شاید مرگ رنگ زیباے دارد نمے دانم .... سہراب رفت و مرا تنہا گذاشت کرکس ھر چہ باشد آزاد است ققنوس کہ خود مے میرد نمے دانم نمے دانم نمے دانم فلسفہ ماندنش چیست؟ یکے در این تنہاے کہ مے ماند و میمیرد                                      خیالہاے کال را چرا از باغچہ افکار مے چیند ،         علی ادوای | دوشنبه بیست و سوم فروردین ۱۳۹۵ 10:47 كافه شب ...ادامه مطلب

 نفسدرون غوغای خیال خسته پرستوی کوچک روحم باید دید آواز عشق و زندگی را از همان ناله خسته ابر پیداست نفس ندارم در دیدگانم چراغ دلم خاموش باز هم همان یار همیشگی پیداست آری غم درون قلبم چند سالیست لانه کرده آشیانه اش را ساخته با استخوان سفید قلب پر خونم ونفس مانده درون چراغ قلبم شعله سوزانی نمی کشد نفس آه ... ابر همچنان عزادار است بغضهای گلویش می ترکد بر سر خسته رهگذری و می ریزد باران و می گرید آری قهقه های درختان و گل پیداست ابر مهربان به حال زار من به راز های ناشناخته درونم به اسراری که بر چهره ام هویداست می گرید ودیگر برگ و درخت و غنچه همزاد ما نیستند و همچنان دردرونم مانده نفس علی ادوای | دوشنبه چهارم بهمن ۱۳۹۵ 15:58 كافه شب ...ادامه مطلب